Մենք և՛ հու­նի­սին, և՛ հու­լի­սին շատ ենք գրել Թուր­քիա­յի «ա­նա­ռողջ» քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մա­սին, ընդ ո­րում՝ ոչ միայն հայ-թուր­քա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի կամ էլ կով­կա­սյան թա­թար­նե­րի խա­մա­ճի­կա­յին հան­րա­պե­տու­թյան հետ հա­յե­րի ռազ­մա­կան հա­կա­մար­տու­թյան հետ կապ­ված հար­ցե­րով։

Երբ գնաց­քը շարժ­վում է, նա­յում եմ պա­տու­հա­նից դուրս ու կր­կին մտա­բե­րում 1915-ի ապ­րի­լը: Նրանց գնաց­քը ու­րիշ էր: Վա­գո­նի դռ­նե­րը փակ էին, պա­տու­հան­նե­րը՝ ան­թա­փանց, և հս­կում էին սվի­նա­վոր­նե­րը:

Հա­վա­նա­կան ընդ­դի­մա­խոս­նե­րիս նախ ցան­կա­նում եմ կան­խել, որ ո՛չ արևմտա­մետ եմ, ո՛չ ռու­սա­մետ:

Հայաստանյան երկու կամերային երաժշտախմբերի բացօթյա կատարումներով տրվեց Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոնի 2020-2021 թթ․ համերգաշրջանի մեկնարկը:

Սեպտեմբերի 6-ին, ժամը 18:30-ին, Խաչատուր Աբովյանի տուն-թանգարանում տեղի կունենա մեծանուն Լուսավորչի վերջերս վերականգնված արձանի հանրային ցուցադրության արարողությունը:

Սեպտեմբերի 5-ին, ժամը 20։30 բոլորովին նոր հարթակում՝ Կոմիտասի անվան կամերային երաժշտության տան այգում համերգով հանդես կգան Երևանի պետական կամերային երգչախումբը (գեղարվեստական ղեկավար և խմբավար՝ Հարություն Թոփիկյան) և Հնագույն երաժշտության «Տաղարան» համույթը (գեղարվեստական ղեկավար և դիրիժոր՝ Սեդրակ Երկանյան):

Կր­թու­թյան ո­լոր­տում ի­րա­կա­նաց­վող փո­փո­խու­թյուն­նե­րը շա­րու­նա­կում են մնալ թիվ մեկ քն­նարկ­ման թե­ման։ Զանգ­վա­ծա­յին լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րում, սոց­ցան­ցե­րում չեն դա­դա­րում հան­րա­յին քն­նար­կում­նե­րը։ Ո­լոր­տի մաս­նա­գետ­նե­րը, մտա­վո­րա­կան­նե­րը կողմ-դեմ գնա­հա­տա­կան­ներ են հն­չեց­նում։ Բո­ղո­քի ակ­ցիա­ներն ու­ղեկց­վում են կր­թա­կան չա­փո­րո­շիչ­նե­րի վե­րա­նայ­ման, ընդ­հուպ ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րի հե­ռաց­ման պա­հան­ջով։

2019 թ. աշ­խա­տան­քա­յին ամ­բողջ ութ ա­միս ՀՀ հաշ­վեքն­նիչ պա­լա­տը հար­կադր­ված ե­ղավ «նվի­րել» Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նին՝ ստու­գե­լու հա­մար կա­ռույ­ցի ֆի­նան­սատն­տե­սա­կան գոր­ծու­նեու­թյան հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թյու­նը ՀՀ օ­րեն­սդ­րու­թյան պա­հանջ­նե­րին։

Մար­դիկ ու քա­ղաք­նե­րը զար­մա­նա­լիո­րեն հար ու նման են: Նրանք ծն­վում, գո­յատևում ու մեռ­նում են: Ես գի­տեի այդ քա­ղա­քի` հա­յի հիմ­նած բնա­կա­վայ­րի, կյան­քի ու մահ­վան պատ­մու­թյու­նը, բայց նո­րին մե­ծու­թյուն Ժա­մա­նա­կը և նրա ար­գա­սիք Covid-19-ը ստի­պե­ցին ու­սում­նա­սի­րել նաև ծնուն­դը: Իսկ դա գտն­վում էր… միջ­նա­դա­րում:

Օ­գոս­տո­սի 21-ին մեկ­նար­կեց «Սյու­նյաց զար­դը. Տաթև» ան­վա­նու­մով պլե­նե­րը (բա­ռը ֆրան­սե­րեն է` pleinair, նշա­նա­կում է բաց օդ, բա­ցօ­թյա) ԳՐԻ­ԳՈՐ ՄՈՎ­ՍԻ­ՍՅԱՆ և ՆԱԻ­ՐԱ ԿԱՐԱՊԵ­ՏՅԱՆ ա­մու­սին­նե­րի մե­կե­նա­սու­թյամբ։